Other Translations: Deutsch , English

From:

PreviousNext

Saṁyutta Nikāya 36.7 Discursos conectados 36.7

1. Sagāthāvagga 1. Capítulo con versos

Paṭhamagelaññasutta Enfermedad (1)

Ekaṁ samayaṁ bhagavā vesāliyaṁ viharati mahāvane kūṭāgārasālāyaṁ. Una vez, el Buda estaba en el pabellón cubierto en el gran bosque de Vesāli.

Atha kho bhagavā sāyanhasamayaṁ paṭisallānā vuṭṭhito yena gilānasālā tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā paññatte āsane nisīdi. Al atardecer, salió de su reclusión, fue hacia la enfermería y se sentó en su asiento designado.

Nisajja kho bhagavā bhikkhū āmantesi: Una vez sentado, se dirigió a los mendicantes:

“Sato, bhikkhave, bhikkhu sampajāno kālaṁ āgameyya. “Mendicantes, tenéis que esperar vuestra hora con presencia y plena consciencia;

Ayaṁ vo amhākaṁ anusāsanī. esta es mi instrucción para vosotros.

Kathañca, bhikkhave, bhikkhu sato hoti? ¿Y cómo es estar presente?

Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhādomanassaṁ; En relación al cuerpo, uno vive contemplando el cuerpo, con fervor, plenamente consciente y presente, dejando atrás el anhelo y el disgusto por el mundo.

vedanāsu vedanānupassī viharati …pe… En relación a las sensaciones, uno vive contemplando las sensaciones …

citte cittānupassī viharati …pe… En relación a la mente, uno vive contemplando la mente …

dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhādomanassaṁ. En relación a los procesos, uno vive contemplando los procesos, con fervor, plenamente consciente y presente, dejando atrás el anhelo y el disgusto por el mundo.

Evaṁ kho, bhikkhave, bhikkhu sato hoti. Así es como estar presente.

Kathañca, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti? ¿Y cómo es ser plenamente consciente?

Idha, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭipattacīvaradhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccārapassāvakamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti. Uno actúa conscientemente cuando va y cuando vuelve, cuando mira hacia adelante y hacia atrás, cuando extiende y flexiona, cuando lleva el hábito y el cuenco, cuando come y cuando bebe, cuando defeca y cuando orina, cuando camina, está de pie o se sienta, cuando está dormido y despierto, cuando habla y cuando está en silencio.

Evaṁ kho, bhikkhave, bhikkhu sampajānakārī hoti. Así es como actuar conscientemente.

Sato, bhikkhave, bhikkhu sampajāno kālaṁ āgameyya. Mendicantes, tenéis que esperar vuestra hora con presencia y plena consciencia;

Ayaṁ vo amhākaṁ anusāsanī. esta es mi instrucción para vosotros.

Tassa ce, bhikkhave, bhikkhuno evaṁ satassa sampajānassa appamattassa ātāpino pahitattassa viharato uppajjati sukhā vedanā, so evaṁ pajānāti: Cuando alguien vive presente y plenamente consciente de esta forma —con cuidado, entusiasmo y dedicación—, si aparece una sensación placentera, reconoce:

‘uppannā kho myāyaṁ sukhā vedanā. ‘Me ha aparecido una sensación placentera.

Sā ca kho paṭicca, no appaṭicca. Esta sensación es dependiente, no independente.

Kiṁ paṭicca? ¿De qué depende?

Imameva kāyaṁ paṭicca. Pues de este mismo cuerpo,

Ayaṁ kho pana kāyo anicco saṅkhato paṭiccasamuppanno. que es temporal, condicionado y aparece de manera dependiente.

Aniccaṁ kho pana saṅkhataṁ paṭiccasamuppannaṁ kāyaṁ paṭicca uppannā sukhā vedanā kuto niccā bhavissatī’ti. Y si esta sensación placentera depende de este cuerpo temporal, condicionado, que aparece de manera dependiente, ¿cómo va a ser permanente?’

So kāye ca sukhāya ca vedanāya aniccānupassī viharati, vayānupassī viharati, virāgānupassī viharati, nirodhānupassī viharati, paṭinissaggānupassī viharati. Vive contemplando la impermanencia, la disolución, la desaparición, el cese y el soltar en el cuerpo y en las sensaciones placenteras.

Tassa kāye ca sukhāya ca vedanāya aniccānupassino viharato, vayānupassino viharato, virāgānupassino viharato, nirodhānupassino viharato, paṭinissaggānupassino viharato, yo kāye ca sukhāya ca vedanāya rāgānusayo, so pahīyati. Al hacerlo, abandona la tendencia a la codicia por el cuerpo y las sensaciones placenteras.

Tassa ce, bhikkhave, bhikkhuno evaṁ satassa sampajānassa appamattassa ātāpino pahitattassa viharato uppajjati dukkhā vedanā. Cuando alguien vive presente y plenamente consciente de esta forma —con cuidado, entusiasmo, dedicación—, si aparece una sensación dolorosa,

So evaṁ pajānāti: reconoce:

‘uppannā kho myāyaṁ dukkhā vedanā. ‘Me ha aparecido una sensación dolorosa.

Sā ca kho paṭicca, no appaṭicca. Esta sensación es dependiente, no independente.

Kiṁ paṭicca? ¿De qué depende?

Imameva kāyaṁ paṭicca. Pues de este mismo cuerpo,

Ayaṁ kho pana kāyo anicco saṅkhato paṭiccasamuppanno. que es temporal, condicionado y aparece de manera dependiente.

Aniccaṁ kho pana saṅkhataṁ paṭiccasamuppannaṁ kāyaṁ paṭicca uppannā dukkhā vedanā kuto niccā bhavissatī’ti. Y si esta sensación dolorosa depende de este cuerpo temporal, condicionado, que aparece de manera dependiente, ¿cómo va a ser permanente?’

So kāye ca dukkhāya ca vedanāya aniccānupassī viharati, vayānupassī viharati, virāgānupassī viharati, nirodhānupassī viharati, paṭinissaggānupassī viharati. Vive contemplando la impermanencia, la disolución, la desaparición, el cese y el soltar en el cuerpo y en las sensaciones dolorosas.

Tassa kāye ca dukkhāya ca vedanāya aniccānupassino viharato …pe… paṭinissaggānupassino viharato, yo kāye ca dukkhāya ca vedanāya paṭighānusayo, so pahīyati. Al hacerlo, abandona la tendencia a rechazar el cuerpo y las sensaciones dolorosas.

Tassa ce, bhikkhave, bhikkhuno evaṁ satassa sampajānassa appamattassa ātāpino pahitattassa viharato uppajjati adukkhamasukhā vedanā, so evaṁ pajānāti: Cuando alguien vive presente y plenamente consciente de esta forma —con cuidado, entusiasmo y dedicación—, si aparece una sensación neutra, reconoce:

‘uppannā kho myāyaṁ adukkhamasukhā vedanā. ‘Me ha aparecido una sensación neutra.

Sā ca kho paṭicca, no appaṭicca. Esta sensación es dependiente, no independente.

Kiṁ paṭicca? ¿De qué depende?

Imameva kāyaṁ paṭicca. Pues de este mismo cuerpo,

Ayaṁ kho pana kāyo anicco saṅkhato paṭiccasamuppanno. que es temporal, condicionado y aparece de manera dependiente.

Aniccaṁ kho pana saṅkhataṁ paṭiccasamuppannaṁ kāyaṁ paṭicca uppannā adukkhamasukhā vedanā kuto niccā bhavissatī’ti. Y si esta sensación neutra depende de este cuerpo temporal, condicionado, que aparece de manera dependiente, ¿cómo va a ser permanente?’

So kāye ca adukkhamasukhāya ca vedanāya aniccānupassī viharati, vayānupassī viharati, virāgānupassī viharati, nirodhānupassī viharati, paṭinissaggānupassī viharati. Vive contemplando la impermanencia, la disolución, la desaparición, el cese y el soltar en el cuerpo y en las sensaciones neutras.

Tassa kāye ca adukkhamasukhāya ca vedanāya aniccānupassino viharato …pe… paṭinissaggānupassino viharato, yo kāye ca adukkhamasukhāya ca vedanāya avijjānusayo, so pahīyati. Al hacerlo, abandona la tendencia a la ignorancia sobre el cuerpo y las sensaciones neutras.

So sukhañce vedanaṁ vedayati, sā aniccāti pajānāti, anajjhositāti pajānāti, anabhinanditāti pajānāti; Si experimenta una sensación placentera, reconoce que es temporal y no se aferra ni se complace en ella.

dukkhañce vedanaṁ vedayati …pe… Si experimenta una sensación dolorosa

adukkhamasukhañce vedanaṁ vedayati, sā aniccāti pajānāti, anajjhositāti pajānāti, anabhinanditāti pajānāti. o una sensación neutra, reconoce que es temporal y no se aferra ni se complace en ella.

So sukhañce vedanaṁ vedayati, visaññutto naṁ vedayati; Si experimenta una sensación placentera, la experimenta sin ataduras.

dukkhañce vedanaṁ vedayati, visaññutto naṁ vedayati; Si experimenta una sensación dolorosa, la experimenta sin ataduras.

adukkhamasukhañce vedanaṁ vedayati, visaññutto naṁ vedayati. Si experimenta una sensación neutra, la experimenta sin ataduras.

So kāyapariyantikaṁ vedanaṁ vedayamāno ‘kāyapariyantikaṁ vedanaṁ vedayāmī’ti pajānāti, jīvitapariyantikaṁ vedanaṁ vedayamāno ‘jīvitapariyantikaṁ vedanaṁ vedayāmī’ti pajānāti. Al experimentar la sensación de que el cuerpo y la vida llegan a su fin, reconoce que está experimentando la sensación del cuerpo y la vida llegando a su fin.

‘Kāyassa bhedā uddhaṁ jīvitapariyādānā idheva sabbavedayitāni anabhinanditāni sītībhavissantī’ti pajānāti. Comprende que con la disolución del cuerpo, al consumirse la vida, todo lo que experimenta sin complacerse se apaciguará.

Seyyathāpi, bhikkhave, telañca paṭicca vaṭṭiñca paṭicca telappadīpo jhāyeyya, Es como una lámpara que para quemar depende de la mecha y del aceite:

tasseva telassa ca vaṭṭiyā ca pariyādānā anāhāro nibbāyeyya; al consumirse la mecha y el aceite, sin combustible, se apagará.

evameva kho, bhikkhave, bhikkhu kāyapariyantikaṁ vedanaṁ vedayamāno ‘kāyapariyantikaṁ vedanaṁ vedayāmī’ti pajānāti. Jīvitapariyantikaṁ vedanaṁ vedayamāno ‘jīvitapariyantikaṁ vedanaṁ vedayāmī’ti pajānāti. De la misma forma, al experimentar la sensación de que el cuerpo y la vida llegan a su fin, el mendicante reconoce que está experimentando la sensación del cuerpo y la vida llegando a su fin.

‘Kāyassa bhedā uddhaṁ jīvitapariyādānā idheva sabbavedayitāni anabhinanditāni sītībhavissantī’ti pajānātī”ti. Comprende que con la disolución del cuerpo, al consumirse la vida, todo lo que experimenta sin complacerse se apaciguará.”

Sattamaṁ.
PreviousNext