Other Translations: English

From:

PreviousNext

Saṁyutta Nikāya 22.86 Verbundene Lehrreden 22.86

9. Theravagga 9. Das Kapitel mit Altehrwürdigen

Anurādhasutta Mit Anurādha

Ekaṁ samayaṁ bhagavā vesāliyaṁ viharati mahāvane kūṭāgārasālāyaṁ. Einmal hielt sich der Buddha bei Vesālī am Großen Wald auf, in der Halle mit dem Giebeldach.

Tena kho pana samayena āyasmā anurādho bhagavato avidūre araññakuṭikāyaṁ viharati. Zu dieser Zeit hielt sich der Ehrwürdige Anurādha nicht weit vom Buddha in einer Hütte in der Wildnis auf.

Atha kho sambahulā aƱƱatitthiyā paribbājakā yenāyasmā anurādho tenupasaį¹…kamiṁsu; upasaį¹…kamitvā āyasmatā anurādhena saddhiṁ sammodiṁsu. Da gingen mehrere Wanderer anderer Konfessionen zum Ehrwürdigen Anurādha und tauschten Willkommensgrüße mit ihm aus.

SammodanÄ«yaṁ kathaṁ sāraṇīyaṁ vÄ«tisāretvā ekamantaṁ nisÄ«diṁsu. Ekamantaṁ nisinnā kho te aƱƱatitthiyā paribbājakā āyasmantaṁ anurādhaṁ etadavocuṁ: Nach der Begrüßung und dem Austausch von Hƶflichkeiten setzten sie sich zur Seite hin und sagten zu ihm:

ā€œyo so, āvuso anurādha, tathāgato uttamapuriso paramapuriso paramapattipatto, taṁ tathāgato imesu catÅ«su į¹­hānesu paƱƱāpayamāno paƱƱāpeti: ā€žGeehrter Anurādha, wenn ein Klargewordener einen Klargewordenen beschreibt – einen unübertrefflichen Menschen, den hƶchsten Menschen, der den hƶchsten Punkt erreicht hat –, dann beschreibt er ihn auf diese vier Arten:

ā€˜hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā, ā€˜na hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā, ā€˜hoti ca na ca hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā, ā€˜neva hoti na na hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vÄā€ti? ā€šEin Klargewordener besteht nach dem Tod fort oder er besteht nach dem Tod nicht fort oder er besteht nach dem Tod fort und besteht auch nicht fort oder er besteht nach dem Tod weder fort, noch besteht er nicht fort.ā€˜ā€œ

Evaṁ vutte, āyasmā anurādho te aññatitthiye paribbājake etadavoca: Darauf sagte der Ehrwürdige Anurādha zu diesen Wanderern:

ā€œyo so āvuso tathāgato uttamapuriso paramapuriso paramapattipatto taṁ tathāgato aƱƱatra imehi catÅ«hi į¹­hānehi paƱƱāpayamāno paƱƱāpeti: ā€žGeehrte, wenn ein Klargewordener einen Klargewordenen beschreibt – einen unübertrefflichen Menschen, den hƶchsten Menschen, der den hƶchsten Punkt erreicht hat –, dann beschreibt er ihn anders als auf diese vier Arten:

ā€˜hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā, ā€˜na hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā, ā€˜hoti ca na ca hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā, ā€˜neva hoti na na hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vÄā€ti. ā€šEin Klargewordener besteht nach dem Tod fort oder er besteht nach dem Tod nicht fort oder er besteht nach dem Tod fort und besteht auch nicht fort oder er besteht nach dem Tod weder fort, noch besteht er nicht fort.ā€˜ā€œ

Evaṁ vutte, aññatitthiyā paribbājakā āyasmantaṁ anurādhaṁ etadavocuṁ: Daraufhin sagten die Wanderer zu ihm:

ā€œso cāyaṁ bhikkhu navo bhavissati acirapabbajito, thero vā pana bālo abyattoā€ti. ā€žDieser Mƶnch muss neu im Orden sein, kürzlich fortgezogen, oder ein tƶrichter, unfƤhiger Ƥlterer Mƶnch.ā€œ

Atha kho aƱƱatitthiyā paribbājakā āyasmantaṁ anurādhaṁ navavādena ca bālavādena ca apasādetvā uį¹­į¹­hāyāsanā pakkamiṁsu. Und nachdem sie den Ehrwürdigen Anurādha zurechtgewiesen hatten, indem sie ihn ā€žneuā€œ und ā€žtƶrichtā€œ nannten, erhoben sich die Wanderer von ihren Sitzen und gingen.

Atha kho āyasmato anurādhassa acirapakkantesu tesu aƱƱatitthiyesu paribbājakesu etadahosi: Kurz nachdem sie weggegangen waren, dachte Anurādha:

ā€œsace kho maṁ te aƱƱatitthiyā paribbājakā uttariṁ paƱhaṁ puccheyyuṁ. ā€žWenn diese Wanderer weiter fragen würden,

Kathaṁ byākaramāno nu khvāhaṁ tesaṁ aƱƱatitthiyānaṁ paribbājakānaṁ vuttavādÄ« ceva bhagavato assaṁ, na ca bhagavantaṁ abhÅ«tena abbhācikkheyyaṁ, dhammassa cānudhammaṁ byākareyyaṁ, na ca koci sahadhammiko vādānuvādo gārayhaṁ į¹­hānaṁ āgaccheyyÄā€ti? wie sollte ich ihnen antworten, sodass ich die Worte des Buddha wiedergebe und ihn nicht mit einer Unwahrheit falsch darstelle? Wie wƤre meine ErklƤrung im Einklang mit seiner Lehre, und wie gƤbe es keinen rechtmäßigen Grund für eine Gegendarstellung und Tadel?ā€œ

Atha kho āyasmā anurādho yena bhagavā tenupasaį¹…kami; upasaį¹…kamitvā …pe… ekamantaṁ nisinno kho āyasmā anurādho bhagavantaṁ etadavoca: Da ging der Ehrwürdige Anurādha zum Buddha, verbeugte sich, setzte sich zur Seite hin und berichtete ihm von der Begebenheit.

ā€œidhāhaṁ, bhante, bhagavato avidÅ«re araƱƱakuį¹­ikāyaṁ viharāmi.

Atha kho, bhante, sambahulā aƱƱatitthiyā paribbājakā yenāhaṁ tenupasaį¹…kamiṁsu …pe… maṁ etadavocuṁ:

ā€˜yo so, āvuso anurādha, tathāgato uttamapuriso paramapuriso paramapattipatto taṁ tathāgato imesu catÅ«su į¹­hānesu paƱƱāpayamāno paƱƱāpeti—

hoti tathāgato paraṁ maraṇāti vā, na hoti …

hoti ca na ca hoti, neva hoti na na hoti tathāgato paraṁ maraṇāti vÄā€™ā€ti?

Evaṁ vuttāhaṁ, bhante, te aññatitthiye paribbājake etadavocaṁ:

ā€œyo so, āvuso, tathāgato uttamapuriso paramapuriso paramapattipatto, taṁ tathāgato aƱƱatra imehi catÅ«hi į¹­hānehi paƱƱāpayamāno paƱƱāpeti:

ā€˜hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vā …pe…

ā€˜neva hoti na na hoti tathāgato paraṁ maraṇā’ti vāti.

Evaṁ vutte, bhante, te aññatitthiyā paribbājakā maṁ etadavocuṁ:

ā€˜so cāyaṁ bhikkhu na vo bhavissati acirapabbajito thero vā pana bālo abyatto’ti.

Atha kho maṁ, bhante, te aññatitthiyā paribbājakā navavādena ca bālavādena ca apasādetvā uṭṭhāyāsanā pakkamiṁsu.

Tassa mayhaṁ, bhante, acirapakkantesu tesu aññatitthiyesu paribbājakesu etadahosi:

ā€˜sace kho maṁ te aƱƱatitthiyā paribbājakā uttariṁ paƱhaṁ puccheyyuṁ.

Kathaṁ byākaramāno nu khvāhaṁ tesaṁ aƱƱatitthiyānaṁ paribbājakānaṁ vuttavādÄ« ceva bhagavato assaṁ, na ca bhagavantaṁ abhÅ«tena abbhācikkheyyaṁ, dhammassa cānudhammaṁ byākareyyaṁ, na ca koci sahadhammiko vādānuvādo gārayhaṁ į¹­hānaṁ āgaccheyyÄā€™ā€ti?

ā€œTaṁ kiṁ maƱƱasi, anurādha, ā€žWas denkst du, Anurādha?

rÅ«paṁ niccaṁ vā aniccaṁ vÄā€ti? Ist Form bestƤndig oder unbestƤndig?ā€œ

ā€œAniccaṁ, bhanteā€. ā€žUnbestƤndig, Herr.ā€œ

ā€œYaṁ panāniccaṁ dukkhaṁ vā taṁ sukhaṁ vÄā€ti? ā€žAber wenn sie unbestƤndig ist, ist sie Leiden oder Glück?ā€œ

ā€œDukkhaṁ, bhanteā€. ā€žLeiden, Herr.ā€œ

ā€œYaṁ panāniccaṁ dukkhaṁ vipariṇāmadhammaṁ kallaṁ nu taṁ samanupassituṁ: ā€žAber wenn sie unbestƤndig und Leiden ist und zugrunde gehen muss, kann man sie dann so ansehen:

ā€˜etaṁ mama, esohamasmi, eso me attÄā€™ā€ti? ā€šDas ist mein, das bin ich, das ist mein Selbstā€˜?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œVedanā … ā€žIst Gefühl …

saƱƱā … Wahrnehmung …

saį¹…khārā … Sind Willensbildungsprozesse …

viññāṇaṁ niccaṁ vā aniccaṁ vÄā€ti? Ist Bewusstsein bestƤndig oder unbestƤndig?ā€œ

ā€œAniccaṁ, bhanteā€ …pe… ā€žUnbestƤndig, Herr.ā€œ …

tasmātiha …pe… ā€žDaher solltest du jegliche Art … sehen …

evaṁ passaṁ …pe… Wenn er das sieht …

nāparaṁ itthattāyāti pajānātiā€. Er versteht: ā€šā€¦ es gibt nichts weiter für diesen Ort.ā€˜

ā€œTaṁ kiṁ maƱƱasi, anurādha, Was denkst du, Anurādha?

rÅ«paṁ tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? Siehst du einen Klargewordenen als Form an?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œVedanaṁ … ā€žSiehst du einen Klargewordenen als Gefühl …

saƱƱaṁ … als Wahrnehmung …

saį¹…khāre … als Willensbildungsprozesse …

viññāṇaṁ tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? als Bewusstsein an?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œTaṁ kiṁ maƱƱasi, anurādha, ā€žWas denkst du, Anurādha?

rÅ«pasmiṁ tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? Siehst du einen Klargewordenen als in der Form an?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œAƱƱatra rÅ«pā tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? ā€žOder siehst du einen Klargewordenen als von Form getrennt an?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œVedanāya …pe… ā€žSiehst du einen Klargewordenen als im Gefühl an …

aƱƱatra vedanāya …pe… oder als vom Gefühl getrennt …

saƱƱāya … als in der Wahrnehmung …

aƱƱatra saƱƱāya … oder als von der Wahrnehmung getrennt …

saį¹…khāresu … als in Willensbildungsprozessen …

aƱƱatra saį¹…khārehi … oder als von Willensbildungsprozessen getrennt …

viññāṇasmiṁ … als im Bewusstsein …

aƱƱatra viññāṇā tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? oder als vom Bewusstsein getrennt?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œTaṁ kiṁ maƱƱasi, anurādha, ā€žWas denkst du, Anurādha?

rÅ«paṁ … vedanā … saƱƱā … saį¹…khārā … viññāṇaṁ tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? Siehst du einen Klargewordenen als jemanden an, der Form, Gefühl, Wahrnehmung, Willensbildungsprozesse und Bewusstsein besitzt?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œTaṁ kiṁ maƱƱasi, anurādha, ā€žWas denkst du, Anurādha?

ayaṁ so arÅ«pÄ« … avedano … asaƱƱī … asaį¹…khāro … aviññāṇo tathāgatoti samanupassasÄ«ā€ti? Siehst du einen Klargewordenen als jemanden an, der ohne Form, Gefühl, Wahrnehmung, Willensbildungsprozesse und Bewusstsein ist?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œEttha ca te, anurādha, diį¹­į¹­heva dhamme saccato thetato tathāgate anupalabbhiyamāne kallaṁ nu te taṁ veyyākaraṇaṁ: ā€žIn diesem Fall, Anurādha, da du einen Klargewordenen nicht einmal in eben diesem Leben finden kannst, ist es da angemessen, zu erklƤren:

ā€˜yo so, āvuso, tathāgato uttamapuriso paramapuriso paramapattipatto taṁ tathāgato aƱƱatra imehi catÅ«hi į¹­hānehi paƱƱāpayamāno paƱƱāpetiā€”ā€šGeehrte, wenn ein Klargewordener einen Klargewordenen beschreibt – einen unübertrefflichen Menschen, den hƶchsten Menschen, der den hƶchsten Punkt erreicht hat –, dann beschreibt er ihn anders als auf diese vier Arten:

hoti tathāgato paraṁ maraṇāti vā … na hoti … hoti ca na ca hoti … neva hoti na na hoti tathāgato paraṁ maraṇāti vÄā€™ā€ti? ā€žEin Klargewordener besteht nach dem Tod fort oder er besteht nach dem Tod nicht fort oder er besteht nach dem Tod fort und besteht auch nicht fort oder er besteht nach dem Tod weder fort, noch besteht er nicht fort.ā€œā€˜?ā€œ

ā€œNo hetaṁ, bhanteā€. ā€žNein, Herr.ā€œ

ā€œSādhu sādhu, anurādha. ā€žGut, gut, Anurādha!

Pubbe cāhaṁ, anurādha, etarahi ca dukkhaƱceva paƱƱapemi, dukkhassa ca nirodhanā€ti. Wie früher, so beschreibe ich auch heute das Leiden und das Aufhƶren des Leidens.ā€œ

Catutthaṁ.
PreviousNext