Other Translations: English

From:

PreviousNext

Aį¹…guttara Nikāya 4.30 Nummerierte Lehrreden 4.30

3. Uruvelavagga 3. Das Kapitel in Uruvelā

Paribbājakasutta Wanderer

Ekaṁ samayaṁ bhagavā rājagahe viharati gijjhakūṭe pabbate. Einmal hielt sich der Buddha bei Rājagaha auf der Geierkuppe auf.

Tena kho pana samayena sambahulā abhiññātā abhiññātā paribbājakā sippinikātīre paribbājakārāme paṭivasanti, seyyathidaṁ annabhāro varadharo sakuludāyī ca paribbājako aññe ca abhiññātā abhiññātā paribbājakā. Zu dieser Zeit nun befanden sich einige sehr namhafte Wanderer im Wandererkloster am Ufer des Schlangenflusses. Unter ihnen waren Annabhāra, Varadhara, Sakuludāyī und andere sehr namhafte Wanderer.

Atha kho bhagavā sāyanhasamayaṁ paį¹­isallānā vuį¹­į¹­hito yena sippinikātÄ«raṁ paribbājakārāmo tenupasaį¹…kami; upasaį¹…kamitvā paƱƱatte āsane nisÄ«di. Nisajja kho bhagavā te paribbājake etadavoca: Da kam der Buddha am spƤten Nachmittag aus seiner Klausur und ging zum Wandererkloster am Ufer des Schlangenflusses. Er setzte sich auf den ausgebreiteten Sitz und sagte zu den Wanderern:

ā€œCattārimāni, paribbājakā, dhammapadāni aggaƱƱāni rattaƱƱāni vaṁsaƱƱāni porāṇāni asaį¹…kiṇṇāni asaį¹…kiṇṇapubbāni, na saį¹…kÄ«yanti na saį¹…kÄ«yissanti, appaį¹­ikuį¹­į¹­hāni samaṇehi brāhmaṇehi viññūhi. ā€žEs gibt vier Dhamma-Fußspuren, Wanderer, die ursprünglich sind, lange bestehend, herkƶmmlich und alt. Sie sind unbefleckt, wie sie von Anfang an waren, sie werden jetzt und in Zukunft nicht befleckt werden. Sie werden von vernünftigen Asketen und Brahmanen nicht verachtet.

Katamāni cattāri? Welche vier?

Anabhijjhā, paribbājakā, dhammapadaṁ aggaƱƱaṁ rattaƱƱaṁ vaṁsaƱƱaṁ porāṇaṁ asaį¹…kiṇṇaṁ asaį¹…kiṇṇapubbaṁ, na saį¹…kÄ«yati na saį¹…kÄ«yissati, appaį¹­ikuį¹­į¹­haṁ samaṇehi brāhmaṇehi viññūhi. Zufriedenheit …

Abyāpādo, paribbājakā, dhammapadaṁ …pe… sammāsati, paribbājakā, dhammapadaṁ …pe… sammāsamādhi, paribbājakā, dhammapadaṁ aggaƱƱaṁ rattaƱƱaṁ vaṁsaƱƱaṁ porāṇaṁ asaį¹…kiṇṇaṁ asaį¹…kiṇṇapubbaṁ, na saį¹…kÄ«yati na saį¹…kÄ«yissati, appaį¹­ikuį¹­į¹­haṁ samaṇehi brāhmaṇehi viññūhi. Wohlwollen … Rechte Achtsamkeit … Rechte Versenkung …

Imāni kho, paribbājakā, cattāri dhammapadāni aggaƱƱāni rattaƱƱāni vaṁsaƱƱāni porāṇāni asaį¹…kiṇṇāni asaį¹…kiṇṇapubbāni, na saį¹…kÄ«yanti na saį¹…kÄ«yissanti, appaį¹­ikuį¹­į¹­hāni samaṇehi brāhmaṇehi viññūhi. Das sind die vier Dhamma-Fußspuren, die ursprünglich sind, lange bestehend, herkƶmmlich und alt. Sie sind unbefleckt, wie sie von Anfang an waren, sie werden jetzt und in Zukunft nicht befleckt werden. Sie werden von vernünftigen Asketen und Brahmanen nicht verachtet.

Yo kho, paribbājakā, evaṁ vadeyya: Wanderer, wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaṁ anabhijjhaṁ dhammapadaṁ paccakkhāya abhijjhāluṁ kāmesu tibbasārāgaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessāmī’ti, tamahaṁ tattha evaṁ vadeyyaṁ: ā€šIch lehne die Dhamma-Fußspur der Zufriedenheit ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der Sinnenfreuden mit heftiger Wollust begehrtā€˜, dann würde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvan’ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, anabhijjhaṁ dhammapadaṁ paccakkhāya abhijjhāluṁ kāmesu tibbasārāgaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaṁ į¹­hānaṁ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-Fußspur der Zufriedenheit abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der Sinnenfreuden mit heftiger Wollust begehrt.

Yo kho, paribbājakā, evaṁ vadeyya: Wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaṁ abyāpādaṁ dhammapadaṁ paccakkhāya byāpannacittaṁ paduį¹­į¹­hamanasaį¹…kappaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessāmī’ti, tamahaṁ tattha evaṁ vadeyyaṁ: ā€šIch lehne die Dhamma-Fußspur des Wohlwollens ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der bƶsen Willen und gehƤssige Absicht hatā€˜, dann würde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvan’ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, abyāpādaṁ dhammapadaṁ paccakkhāya byāpannacittaṁ paduį¹­į¹­hamanasaį¹…kappaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaṁ į¹­hānaṁ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-Fußspur des Wohlwollens abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der bƶsen Willen und gehƤssige Absicht hat.

Yo kho, paribbājakā, evaṁ vadeyya: Wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaṁ sammāsatiṁ dhammapadaṁ paccakkhāya muį¹­į¹­hassatiṁ asampajānaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessāmī’ti, tamahaṁ tattha evaṁ vadeyyaṁ: ā€šIch lehne die Dhamma-Fußspur der rechten Achtsamkeit ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der unachtsam und ohne Situationsbewusstsein istā€˜, dann würde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvan’ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, sammāsatiṁ dhammapadaṁ paccakkhāya muį¹­į¹­hassatiṁ asampajānaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaṁ į¹­hānaṁ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-Fußspur der rechten Achtsamkeit abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der unachtsam und ohne Situationsbewusstsein ist.

Yo kho, paribbājakā, evaṁ vadeyya: Wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaṁ sammāsamādhiṁ dhammapadaṁ paccakkhāya asamāhitaṁ vibbhantacittaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessāmī’ti, tamahaṁ tattha evaṁ vadeyyaṁ: ā€šIch lehne die Dhamma-Fußspur der rechten Versenkung ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der zerstreut ist, mit schweifendem Geistā€˜, dann würde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvan’ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, sammāsamādhiṁ dhammapadaṁ paccakkhāya asamāhitaṁ vibbhantacittaṁ samaṇaṁ vā brāhmaṇaṁ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaṁ į¹­hānaṁ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-Fußspur der rechten Versenkung abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der zerstreut ist, mit schweifendem Geist.

Yo kho, paribbājakā, imāni cattāri dhammapadāni garahitabbaṁ paṭikkositabbaṁ maññeyya, tassa diṭṭheva dhamme cattāro sahadhammikā vādānupātā gārayhā ṭhānā āgacchanti. Wer auch immer denkt, er könne diese vier Dhamma-Fußspuren tadeln und ablehnen, verdient in eben diesem Leben eine Gegendarstellung und Tadel aus vier berechtigten Gründen.

Katame cattāro? Aus welchen vier?

AnabhijjhaƱce bhavaṁ dhammapadaṁ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi abhijjhālÅ« kāmesu tibbasārāgā samaṇabrāhmaṇā te bhoto pujjā te bhoto pāsaṁsā. Wenn man die Dhamma-Fußspur der Zufriedenheit ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die Sinnenfreuden mit heftiger Wollust begehren, ehren und preisen.

AbyāpādaƱce bhavaṁ dhammapadaṁ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi byāpannacittā paduį¹­į¹­hamanasaį¹…kappā samaṇabrāhmaṇā te bhoto pujjā te bhoto pāsaṁsā. Wenn man die Dhamma-Fußspur des Wohlwollens ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die bƶsen Willen und gehƤssige Absicht haben, ehren und preisen.

SammāsatiƱce bhavaṁ dhammapadaṁ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi muį¹­į¹­hassatÄ« asampajānā samaṇabrāhmaṇā te bhoto pujjā te bhoto pāsaṁsā. Wenn man die Dhamma-Fußspur der rechten Achtsamkeit ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die unachtsam und ohne Situationsbewusstsein sind, ehren und preisen.

SammāsamādhiƱce bhavaṁ dhammapadaṁ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi asamāhitā vibbhantacittā samaṇabrāhmaṇā te bhoto pujjā te bhoto pāsaṁsā. Wenn man die Dhamma-Fußspur der rechten Versenkung ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die zerstreut sind, mit schweifendem Geist, ehren und preisen.

Yo kho, paribbājakā, imāni cattāri dhammapadāni garahitabbaṁ paṭikkositabbaṁ maññeyya, tassa diṭṭheva dhamme ime cattāro sahadhammikā vādānupātā gārayhā ṭhānā āgacchanti. Wer auch immer denkt, er könne diese vier Dhamma-Fußspuren tadeln und ablehnen, verdient in eben diesem Leben eine Gegendarstellung und Tadel aus diesen vier berechtigten Gründen.

Yepi te paribbājakā ahesuṁ ukkalā vassabhaññā ahetukavādā akiriyavādā natthikavādā, tepi imāni cattāri dhammapadāni na garahitabbaṁ na paṭikkositabbaṁ amaññiṁsu. Selbst jene Wanderer der Vergangenheit, die den Doktrinen anhingen, es gebe kein Kausalprinzip und keine Wirksamkeit von Taten, und die Nihilisten waren, Vassa und Bhañña von Ukkalā, haben nicht gedacht, dass diese vier Dhamma-Fußspuren getadelt oder abgelehnt werden sollten.

Taṁ kissa hetu? Warum ist das so?

Nindābyārosanaupārambhabhayāti. Aus Furcht, dass man sie tadeln und kritisieren und an ihnen etwas aussetzen würde.

Abyāpanno sadā sato, Wer Wohlwollen hat, stets achtsam ist,

ajjhattaṁ susamāhito; innerlich gesammelt,

Abhijjhāvinaye sikkhaṁ, wer sich schult, um Begehrlichkeit auszutreiben,

appamattoti vuccatÄ«ā€ti. den nennt man ā€šeinen Beflissenenā€˜.ā€œ

Dasamaṁ.

Uruvelavaggo tatiyo.

Tassuddānaṁ

Dve uruvelā loko kāḷako,

Brahmacariyena pañcamaṁ;

Kuhaṁ santuṭṭhi vaṁso ca,

Dhammapadaṁ paribbājakena cāti.
PreviousNext